ای کاش رنگ شهر بازیم نمیداد !

ای کاش در دل ذره ای شور و نوا بود           

ای کاش شور جنگ در ما کم نمی شد

این نامرادی شیوه مردم نمی شد

ای کاش رنگ شهر بازی ام نمی داد

در جبهه یا زهرا(س) مرا بر باد می داد

امشب دل از یاد شهیدان تنگ دارم

حال و هوای لحظه های جنگ دارم

فرسنگها دورم ز وادی محبت

با یک دل خسته زنیش سنگ تهمت

مسموم شد ساقی و پیمانه

از بخت بد، درب شهادت شده بسته

من ماندم و متن وصیت نامه پیر

من ماندم و شرمندگی از روی یاران

من ماندم و شیطان و نفس و

من ماندم و شهر و گناه و رنگهایش

از زرق و برق شهر خود نیرنگ

آن معنویتهای جنگ را از یاد بردم

خود را به انواع گنه آلوده

در راه ناحق کوششی بیهوده کردم

از دفتر دل نام الله پاک

دل را به زیر کوه عصیان خاک کردم

اکنون پشیمان آمدم با این

یا رب نظر کن جرم و عصیانم ببخشا

شهید سید مجتبی علمدار