برخیز که غیر از تو مرا دادرسی نیست 
گویی همه خوابند، کسی را به کسی نیست 

آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک 
جز رنج سفر از قفسی تا قفسی نیست 

این قافله از قافله سالار خراب است 
اینجا خبر از پیش‌رو و باز پسی نیست 

تا آینه رفتم که بگیرم خبر از خویش 
دیدم که در آن آینه هم جز تو کسی نیست 

من در پی خویشم، به تو بر می‌خورم اما 
آن‌سان شده‌ام گم که به من دسترسی نیست 

آن کهنه درختم که تنم زخمی برف است 
حیثیت این باغ منم، خار و خسی نیست 

امروز که محتاج توام، جای تو خالی است 
فردا که می‌آیی به سراغم نفسی نیست 

در عشق خوشا مرگ که این بودن ناب است 
وقتی همه‌ی بودن ما جز هوسی نیست 

هوشنگ ابتهاج

برای ثروتمند شدن باید سرمایه داشته باشیم و از سرمایه ها درست استفاده کنیم.

اما سرمایه ما چیه؟

البته قطعا اموال ما جزء سرمایه های ماست اما موارد دیگری هم هست که اگه اهمیتش از مال بیشتر نباشه کمتر نیست ولی خیلی وقتها توی حساب و کتاب ما جا نداره.

ضمنا اگه ثروتمند هستیم باید طوری رفتار کنیم که بتونیم ثروتمند بمونیم یعنی حفظ دارایی مهمتر از دارا شدنه.

1.      تفکرو تعقل: 

شاید بزرگترین نعمت و سرمایه ما انسانها که ما رو از همه مخلوقات متمایز میکنه قدرت تفکر و تعقل باشه.

اگه برای انجام دادن یا انجام ندادن هر کاری، گفتن یا نگفتن هر کلامی، فکر کنیم، برنامه ریزی و عاقبت اندیشی کنیم دقیقا مثل اینه که قبل از شروع مسافرت، مقصد را بشناسیم، از وضع جاده، آب و هوا، سلامتی وسیله نقلیه، امکانات لازم (غذا، پوشاک و...) و... باخبر باشیم و با آمادگی کامل مسافرت رو شروع کنیم که در این صورت، معمولا کمتر دچار مشکل می شیم.

2.      دعای پدر و مادر را همراه داشته باشیم:

رضایت و دعای پدر و مادر، مثل آب، درخت اموال ما رو آبیاری می کنه، مثل یک، مدیر کارآفرین برای آدم اشتغال ایجاد می کنه، و مثل یه راننده ماهر، آدم را از نقاط صعب العبور و مشکلات اقتصادی، عبور می ده.

3.     استغفار و توبه توی کارهامون باشه:

روزی همه ما دست خداست. خیلی وقتها خودمون با گناه و خطا، به در خزانه بی انتهای الهی قفل می زنیم. راه بازکردن این قفل، برگشتن به سمت خداست.

 "... استغفروا ربکم إنه کان غفارا. یرسل السماء علیکم مدرارا. و یمددکم باموال و بنین..."  (سوره نوح (ع) / آیات 10 تا 12)

از خدایتان طلب مغفرت کنید که او آمرزنده است؛ ابرهای پربارش را به سوی شما می فرستد و شما را به وسیله اموال و فرزندان، کمک می نماید.

4.     به خانواده اهمیت بدیم:

سرپرستی خانواده به عهده ماست. بعضی از ماها بیش از اندازه برای خانواده خودمون اهمیت قائلیم و دیگرون رو اصلا به حساب نمیاریم. بعضیهامون هم برعکس؛ هیچ اهمیتی به درخواستها، نیازها، علاقه ها و سلیقه های خانواده نمی دیم.

اگه ما در مدل رفتار اقتصادی با خانواده، با مهربونی، با دست گشاده اما منطقی و با حساب و کتاب برخورد کنیم خدا هم که سرپرست همه ماست همونطور برخورد می کنه.

5.     از نیازمندها غافل نشیم:

چقدر خوبه اگه بتونیم مقدار مشخصی از اموالمون (پول یا غیر پول) به صورت دائمی به نیازمندها اختصاص بدیم و با دعای اونها، گره های اقتصادی مون رو باز کنیم.

«والذین فی اموالهم حق معلوم للسائل و المحروم» (سوره معارج/ آیات 24 و 25)

6.     امان از چشم و هم چشمی!

توی رقابتها، هرکسی دوست داره از دیگری عقب نمونه بلکه جلوتر هم باشه. اگه این رقابت، به چشم و هم چشمی توی مسائل اقتصادی زندگی تبدیل بشه واویلاست. چون درخواستهای آدمها، تموم شدنی نیست اما بودجه و درآمد و امکاناتشون تموم شدنیه. حالا شما فرض کنید توی زندگی همراه با چشم و هم چشمی، بودجه کل دنیا هم برای یه زندگی دونفره کفایت می کنه؟؟!

7.     آفت مدگرایی:

مدگرایی هم مثل چشم و هم چشمی، خوره مال آدم و بدتر از اون، خوره فکر و عقل آدمه.

کسانی که از لباس و کیف و کفش گرفته تا فرش و مبل و پرده و کابینت و تلویزیون و یخچال و بقیه وسایل زندگی شون و حتی مدل مو و ابرو و بینی و گونه و ...براساس مد انتخاب می شه نه براساس سلیقه خودشون و کیفیت و قیمت مناسب و... و در این راه از هیچگونه خرجی هم دریغ نمی کنن، معمولا اگه ثروتمندترین آدمها هم باشن کم کم به رده های پایین تر منتقل می شن.

8.     به داشته هامون فکر کنیم:

اگه توی امور مادی، همش فکر نداشته ها باشیم، هیچ وقت از داشته هامون لذت نمی بریم.

اگه به داشته هامون فکر کنیم می بینیم ما هم ثروت و دارایی های خیلی خوبی داریم:

مثلا اگه فکر کنیم که ما کار داریم و خیلی ها ندارن، وسیله ای داریم و خیلی ها ندارن، سرپناهی داریم و خیلی ها ندارن، همسر و بچه های خوبی داریم و خیلی ها ندارن، قدرت خرید مناسبی داریم و خیلی ها ندارن، وسایل خونمون درحد متوسط یا بالاتره و خیلی ها اینجوری نیستن، پول دوا و دکتر و مسافرت و کمک و بخشش و ... داریم و خیلی ها ندارن.

... اگه اینجوری فکر کنیم همش در حسرت داشته های دیگرون نمی مونیم بلکه می فهمیم که خیلی وقتها داشته های ما بیشتر از اونهاست.

9.     هدر دادن:

ریخت و پاش و مصرف گرایی افراطی، مثل اینه که شما شیر آب یه تانکر بزرگ رو باز کنید و دیگه نبندید.

چه اتفاقی می افته؟

ظرف مدت کمی این آب با همه فراوونیش تموم میشه.

استفاده باید به اندازه و منطقی باشه؛

10.با قرض دادن به دیگرون، مشکل خودمون رو حل کنیم!

بله قرض دادن بجا که باعث رفع مشکل دیگرون میشه، باعث رفع گرفتاری خودمون و جبران چند برابری از طرف خدا میشه:

در قرآن، متعدد این مضمون تکرار شده:

«من ذاالذی یقرض الله قرضا حسنا فیضاعفه له اضعافا کثیرة...» (سوره بقره/ آیه 245)

کیست که به خدا قرض نیکو دهد تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید؟

یکی از نکات لطیف در این آیات این است که خدا، قرض الحسنه به مؤمنین را قرض دادن به خودش دانسته است.

11.معنای اینگونه کلمات را درست بفهمیم:

خیلی وقتها معانی کلمات رو اشتباه متوجه می شیم مثلا کلمه قناعت به معنای اکتفا به «بخور و نمیر» نیست همونطور که صرفه جویی به معنای «کم مصرف کردن» نیست.

مثلا صرفه جویی این نیست که ما غذا نخوریم تا بتونیم پول غذا رو پس انداز کنیم؛ چون بعد از مدت کمی یا مریض می شیم یا... . بلکه معناش اینه که غذای مناسب و به اندازه ـ نه کم و نه زیاد ـ بخوریم تا بتونیم به زندگی و کسب و کار ادامه بدیم، اونوقت مقدار مناسبتری از درآمد رو پس انداز کنیم.

خوشا بحال آنکس که قائم اهل بیت ما را درک کند و در غیبت و پیش از قیامش پیرو او باشد،

دوستانش را دوست بدارد و با دشمنانش دشمن باشد .

چنین کسی در روز قیامت از رفقاء و دوستان من و گرامی ترین امت من خواهد بود.

امام زین العابدین (ع) :

آگاه باشید که مبغوض ترین مردم نزد خداوند کسی است که

به سنت و مذهب امامی معتقد باشد و به اعمالش اقتداء نکند .

در اینجا فقط به ذکر برخی صفات اخلاقی ایشان می پردازیم .

1. عدل امام زمان : همه می دانیم که امام زمان برای چه ظهور می کند. او برای برقراری عدالت و مبارزه با ظلم و بی عدالتی ظهور می کند و در رأس فضائل اخلاقی ایشان عدل قرار دارد. پس کسی که ادعای تشیع و انتظار مهدی موعود (عج) را دارد باید مثل خود ایشان عادل باشد و در حق هیچ بنده ای ظلم نکند و لو کافر باشد و نیز نباید ظلم به دیگران را تحمل کند. همانطور که خود امام زمان نیز همین گونه است و در برابر ظلم به پا می خیزد.

2. بخشندگی و عدم دلبستگی به ظاهر دنیا : حتماً می دانید که انسان بیش از هفتاد سال در این دنیا نیست همانطور که رسول الله (ص) می فرمایند : « هرگاه به هفتاد سالگی رسیدی پس خود را جزء مردگان به حساب آور » در عوض در آخرت جبران می کند و تا بی نهایت زنده می ماند. پس آیا به نظر شما ارزشی دارد که انسان به خاطر چند صباح کوتاه ، زندگی جاودانه خود را در نزد خدای تعالی را به درد و عذاب در نزد شیاطین مبدل کند و هفتاد سال را فدای بی نهایت کند. در نزد امام زمان (عج) نیز دنیا ذره ای ارزش ندارد و امام رضا (ع) نیز در این باره می فرمایند: لباس قائم ما چیزی نسیت جز پوشاکی خشن و غذای او چیزی نسیت جز طعامی خشک. اگر شما مال و منال زیادی دارید چرا به این مال حرص می ورزید؟ مطمئن باشید که پس از هفتاد سال هیچ چیزی ار این اموال به شما نخواهد رسید جز سنگ قبری ناچیز . پس چه بهتر که آنرا برای خود جاودانه کنید. از تشریفات اسرافی که موجب از دست رفتن مال و سرمایه می شود بپرهیزید.

3. اعمال خود را بهینه و تزکیه کنید: امام زمان (عج) در این زمینه می فرمایند : « آنچه ما را از مردم پوشیده نگه داشته جز اعمال آنها که ما آنها را ناپسند می دانیم نیست.» در جائی دیگر نیز به شیعیان توصیه می کند که : « هر یک از شما باید به گونه ای عمل کند که کارهایش او را به دوستی و محبت نسبت به ما نزدیک کند و از کارهایی که موجب خشم ماست دوری گزیند.»

امام جعفر صادق (ع) نیز می فرمایند: ما کسی را مؤمن نمی شماریم تا اینکه نسبت به تمام امر ما پیروی علاقمند باشد، توجه کنید که البته از جمله پیروی و خواستن امر ما ورع و پرهیزکاری است، پس خود را بدان زینت دهید که خداوند متعال بر شما رحمت آورد و به وسیله ورع، دشمنانمان را در رنج و فشار قرار دهید که خداوند شما را عزت دهد و باقی گذارد.

پس ما که ادعای تشیع داریم باید در حد توان خود آئینه آن حضرت باشیم

و هر آنچه او دوست دارد و انجام می دهد و توصیه می کند عمل کنیم

و آنچه را که نهی می کند و دوست ندارد دوری کنیم ،

چرا که او نماینده خداست

زلیلی من شنیدم یا علی گفت           به مجنون چون رسیدم یا علی گفت

مگر این وادی دار الجنون است            که هر دیوانه دیدم یا علی گفت

نسیمی غنچه ای را باز می کرد         به گوش غنچه کم کم یا علی گفت

چمن با ریزش باران رحمت                دعا می کرد او هم یا علی گفت

یقین پروردگار آفرینش                       به مو جودات عالم یا علی گفت

خمیر خاک آدم را سرشتند            چون بر می خواست آدم یا علی گفت

مسیحا دم از اعجاز می زد                  ز بس بیچاره مریم یا علی گفت

علی را ضربتی کاری نمی شد                  گمانم ابن ملجم یا علی گفت

مگر خیبر ز جایش کنده می شد              یقین آنجا علی هم یا علی گفت

جامع اصول الفقه

* متن 410 عنوان کتاب به زبان فارسی و عربی در 913 جلد از 248 مؤلف

    در موضوع اصول فقه به همراه دسته بندی کتب به صورت گروهی و موضوعی

* ارائه 58 شرح معتبر بر کتاب های اصولی

* متن 12 عنوان اصطلاح نامه فقهی و اصولی

* ارائه 40 عنوان کتاب چاپ سنگی به همراه امکان نمایش تصویر متن اصلی

* دسته بندی کتب در گروه های:

- اصولی

- اصولی فقهی

- تاریخچه، قواعد

- اصطلاحات و شروح

- حواشی

- تعلیقه ها

- تلخیص ها

- ترجمه ها

* دسته بندی موضوعی کتب به صورت:

- مبادیف مباحث الفاظ

- امارات و حجج

- قیاس

- استحسان

- مصالح مرسله

- سد و فتح ذرایع

- اصول عملیه

 - تسامح در ادله سنن

- قواعد

- تعارض ادله و امارات

- اجتهاد و تقلید

* ارائه قابلیت های ویژه ای چون:

- چند سندی در بخش نمایش و جستجو

- گروه بندی چند سطحی در قسمت دامنه کتب

- امکان محدود کردن فهرست های درختی و گزینشی در قسمت نمایش و جستجو

- نمایش یا عدم نمایش اعراب و سرصفحه

noorsoft.org

1. خداوند ذات انسان راخدایی و خداپرست آفریده واگر عوامل دیگری نباشد انسان حتی اگر کافر هم باشد به خودی خود به سوی خدا میرود وخدا پرست می شود برای همه انسان ها عواملی هست که خداپرست شوند وبرعکس چه بسا کافرانی را می بینیم که به دین اسلام روی می آورند و چه بسا مسلمانانی که از کفر هم بدتر می شوند.اما پاداش کسانی که درشرایط کفر مسلمان شده اند بیشتر از ماست که تمام خانواده مسلمان اند و ماهم طبق آداب مسلمانیم.
2. ازبحث دور نشویم .بحث ما درمورد جبرواختیار است .
3. من خودم باکسانی که صحبت می کردم نمی توانستم به آنها بفهمانم. اما یک روز سر درس وبحث این حرف ها راشنیدم که بد نیست بگویم .
4. خداوند ذات انسان را به جبرآفریده وراه صراط را به او نشان داده اما چاه را به اونشان نداده..این خود ما هستیم که چاه را پیدا می کنیم..(نفس) خداوند به ما جبرمیکند تا راه صراط راپیش برویم
5. اگرجایی پایمان لغزیدکمکمان می کند   به راه های مختلفی مثلا :بیماری یا گرفتاری گناهانمان را پاک و ما را دراین راه باجبر نگه میدارد.تا جایی که دیگر خودمان نخواهیم  واین جاست که خداوند مهربان ما را به اختیار خودمان میگذارد .می گوید: جبر مرا نخواستی حال با اختیار خودت برو.
6. مانند ستارالعیوب بودن خدا. خداوند آبروی انسان را نمی برد مگر این که آن گناه را بار ها تکرار کرده باشد.وتو به نکرده باشد.
   
7. حال که چاه را پیدا کردیم خداوند دیگر جبری ندارد که تو را در این چاه هدایت کند تو به اختیار میروی...خداوند فقط در راه صراط تورا جبرکرده و کمکت میکند اگر اصرار به چاه کردی تو را به حال خودت واگذار میکند.
8. شمر(لعنت خدا براوباد)که بد نبود یکی سرداران رشید اسلام در جنگ بود که تا مرز شهادت پیش رفت  اما شیفته دنیا وگناه شد و خداوند او را مانند شیطان به حال خود واگذار کرد. ودیدیم که چه شد.
9. پس جبرصراط مستقیم است و چاه اختیار خودمان... اما کسانی هم که در چاه رفته اند خداوند در توبه را باز گذاشته اما آنان نمی توانندکه لذت و راحتی دنیارا رها کرده و به سختی های صراط مستقیم روی بیاورند.
   
10. خداوندا ما را یک لحظه به حال خود وامگذار.
11. تعجیل در فرج : صلوات