برای ثروتمند شدن باید سرمایه داشته باشیم و از سرمایه ها درست استفاده کنیم.

اما سرمایه ما چیه؟

البته قطعا اموال ما جزء سرمایه های ماست اما موارد دیگری هم هست که اگه اهمیتش از مال بیشتر نباشه کمتر نیست ولی خیلی وقتها توی حساب و کتاب ما جا نداره.

ضمنا اگه ثروتمند هستیم باید طوری رفتار کنیم که بتونیم ثروتمند بمونیم یعنی حفظ دارایی مهمتر از دارا شدنه.

1.      تفکرو تعقل: 

شاید بزرگترین نعمت و سرمایه ما انسانها که ما رو از همه مخلوقات متمایز میکنه قدرت تفکر و تعقل باشه.

اگه برای انجام دادن یا انجام ندادن هر کاری، گفتن یا نگفتن هر کلامی، فکر کنیم، برنامه ریزی و عاقبت اندیشی کنیم دقیقا مثل اینه که قبل از شروع مسافرت، مقصد را بشناسیم، از وضع جاده، آب و هوا، سلامتی وسیله نقلیه، امکانات لازم (غذا، پوشاک و...) و... باخبر باشیم و با آمادگی کامل مسافرت رو شروع کنیم که در این صورت، معمولا کمتر دچار مشکل می شیم.

2.      دعای پدر و مادر را همراه داشته باشیم:

رضایت و دعای پدر و مادر، مثل آب، درخت اموال ما رو آبیاری می کنه، مثل یک، مدیر کارآفرین برای آدم اشتغال ایجاد می کنه، و مثل یه راننده ماهر، آدم را از نقاط صعب العبور و مشکلات اقتصادی، عبور می ده.

3.     استغفار و توبه توی کارهامون باشه:

روزی همه ما دست خداست. خیلی وقتها خودمون با گناه و خطا، به در خزانه بی انتهای الهی قفل می زنیم. راه بازکردن این قفل، برگشتن به سمت خداست.

 "... استغفروا ربکم إنه کان غفارا. یرسل السماء علیکم مدرارا. و یمددکم باموال و بنین..."  (سوره نوح (ع) / آیات 10 تا 12)

از خدایتان طلب مغفرت کنید که او آمرزنده است؛ ابرهای پربارش را به سوی شما می فرستد و شما را به وسیله اموال و فرزندان، کمک می نماید.

4.     به خانواده اهمیت بدیم:

سرپرستی خانواده به عهده ماست. بعضی از ماها بیش از اندازه برای خانواده خودمون اهمیت قائلیم و دیگرون رو اصلا به حساب نمیاریم. بعضیهامون هم برعکس؛ هیچ اهمیتی به درخواستها، نیازها، علاقه ها و سلیقه های خانواده نمی دیم.

اگه ما در مدل رفتار اقتصادی با خانواده، با مهربونی، با دست گشاده اما منطقی و با حساب و کتاب برخورد کنیم خدا هم که سرپرست همه ماست همونطور برخورد می کنه.

5.     از نیازمندها غافل نشیم:

چقدر خوبه اگه بتونیم مقدار مشخصی از اموالمون (پول یا غیر پول) به صورت دائمی به نیازمندها اختصاص بدیم و با دعای اونها، گره های اقتصادی مون رو باز کنیم.

«والذین فی اموالهم حق معلوم للسائل و المحروم» (سوره معارج/ آیات 24 و 25)

6.     امان از چشم و هم چشمی!

توی رقابتها، هرکسی دوست داره از دیگری عقب نمونه بلکه جلوتر هم باشه. اگه این رقابت، به چشم و هم چشمی توی مسائل اقتصادی زندگی تبدیل بشه واویلاست. چون درخواستهای آدمها، تموم شدنی نیست اما بودجه و درآمد و امکاناتشون تموم شدنیه. حالا شما فرض کنید توی زندگی همراه با چشم و هم چشمی، بودجه کل دنیا هم برای یه زندگی دونفره کفایت می کنه؟؟!

7.     آفت مدگرایی:

مدگرایی هم مثل چشم و هم چشمی، خوره مال آدم و بدتر از اون، خوره فکر و عقل آدمه.

کسانی که از لباس و کیف و کفش گرفته تا فرش و مبل و پرده و کابینت و تلویزیون و یخچال و بقیه وسایل زندگی شون و حتی مدل مو و ابرو و بینی و گونه و ...براساس مد انتخاب می شه نه براساس سلیقه خودشون و کیفیت و قیمت مناسب و... و در این راه از هیچگونه خرجی هم دریغ نمی کنن، معمولا اگه ثروتمندترین آدمها هم باشن کم کم به رده های پایین تر منتقل می شن.

8.     به داشته هامون فکر کنیم:

اگه توی امور مادی، همش فکر نداشته ها باشیم، هیچ وقت از داشته هامون لذت نمی بریم.

اگه به داشته هامون فکر کنیم می بینیم ما هم ثروت و دارایی های خیلی خوبی داریم:

مثلا اگه فکر کنیم که ما کار داریم و خیلی ها ندارن، وسیله ای داریم و خیلی ها ندارن، سرپناهی داریم و خیلی ها ندارن، همسر و بچه های خوبی داریم و خیلی ها ندارن، قدرت خرید مناسبی داریم و خیلی ها ندارن، وسایل خونمون درحد متوسط یا بالاتره و خیلی ها اینجوری نیستن، پول دوا و دکتر و مسافرت و کمک و بخشش و ... داریم و خیلی ها ندارن.

... اگه اینجوری فکر کنیم همش در حسرت داشته های دیگرون نمی مونیم بلکه می فهمیم که خیلی وقتها داشته های ما بیشتر از اونهاست.

9.     هدر دادن:

ریخت و پاش و مصرف گرایی افراطی، مثل اینه که شما شیر آب یه تانکر بزرگ رو باز کنید و دیگه نبندید.

چه اتفاقی می افته؟

ظرف مدت کمی این آب با همه فراوونیش تموم میشه.

استفاده باید به اندازه و منطقی باشه؛

10.با قرض دادن به دیگرون، مشکل خودمون رو حل کنیم!

بله قرض دادن بجا که باعث رفع مشکل دیگرون میشه، باعث رفع گرفتاری خودمون و جبران چند برابری از طرف خدا میشه:

در قرآن، متعدد این مضمون تکرار شده:

«من ذاالذی یقرض الله قرضا حسنا فیضاعفه له اضعافا کثیرة...» (سوره بقره/ آیه 245)

کیست که به خدا قرض نیکو دهد تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید؟

یکی از نکات لطیف در این آیات این است که خدا، قرض الحسنه به مؤمنین را قرض دادن به خودش دانسته است.

11.معنای اینگونه کلمات را درست بفهمیم:

خیلی وقتها معانی کلمات رو اشتباه متوجه می شیم مثلا کلمه قناعت به معنای اکتفا به «بخور و نمیر» نیست همونطور که صرفه جویی به معنای «کم مصرف کردن» نیست.

مثلا صرفه جویی این نیست که ما غذا نخوریم تا بتونیم پول غذا رو پس انداز کنیم؛ چون بعد از مدت کمی یا مریض می شیم یا... . بلکه معناش اینه که غذای مناسب و به اندازه ـ نه کم و نه زیاد ـ بخوریم تا بتونیم به زندگی و کسب و کار ادامه بدیم، اونوقت مقدار مناسبتری از درآمد رو پس انداز کنیم.